Tövbe hakkında bir kıssa anlatacağız. Tövbe Allah’ın bizlere bir ihsanıdır. Tövbe olmasa bizlerin durumu nasıl olurdu acaba değil mi?
Tövbe hakkında çok şeyler söylenebilir elbette benim aklıma ilk gelen ise hazreti adem ve şeytan arasındaki en bariz farktır. Zira şeytan tövbe etmeyerek bir yola girdi ki sonu felakettir, Hz. Adem ise tövbe ederek bir yola gir ki sonu rahmettir.
Tövbe hakkında bir kıssa
Bu kıssadan hisse Ebu Said (r.a) tarafından rivayet ediyor. “Peygamber Efendimiz (s.a.v) buyurdular ki:
Sizden evvel yaşayanlar arasında bulunan ve 99 kişiyi öldüren bir adam vardı. Bu adam bir ara yeryüzünün en bilgin kişisini aradı. Kendisine bir rahip tarif edildi.
Bu rahibe giderek doksan dokuz kişi öldürdüğünü, kendisi için bir tövbe kapısının olup olmadığını sordu.
Rahip ise ona dedi ki “Hayır yoktur! Bu söz üzerine adam onu da öldürüp cinayetini yüze tamamladı.
Adamcağız, yeryüzünün en bilginini kişisini aramaya devam etti. Ararken kendisine alim bir kişi tarif edildi.
Bu sefer onun yanına giderek yüz kişi öldürdüğünü, kendisi için bir tövbe imkanının olup olmadığını sordu.
Alim zat ona dedi ki “Evet tövbe vardır, seninle tövben arasına kim perde olabilir?
Arkasından ekledi . Lakin falan memlekete gitmelisin. Orada Allah’a ibadet eden kimseler vardır. Sen de oraya giderek onlarla Allah ibadet edersin ve bir daha kendi memleketine gitmeyeceksin. Zira orası kötü bir yerdir.
Adam tövbe ederek yola çıktı. Tarif edilen yere giderken yarı yolda Hz. Azrail (a.s) gelip onun ruhunu aldı. Akabinde rahmet ve azap melekleri onu kimin alacağı konusunda ihtilafa düştüler.
Sonuç Ne Olacak?
Rahmet melekleri dediler ki “Bu adam tövbe etmiş olarak geldi. Kalben Allah’a yönelmişti.
Azap melekleri ise “Bu adam hiçbir hayır yapmadı” Melekler bu şekilde çekişirken insan suretinde bir başka melek geldi. Melekler kendi aralarında onu hakem yaptılar.
Hakem olan melek onlara dedi ki; “Onun ilk çıktığı yer ile, gitmekte olduğu yer arasını ölçünüz, hangi tarafa daha yakınsa ise ona teslim ediniz”
Melekler ölçtüler ve gördüler ki, gitmeyi arzu ettiği (iyiler diyarına) bir karış daha yakındır. Öyle olunca onu hemen rahmet melekleri aldılar.” Kaynak: (Buharî, Enbiya 50)
İşte tövbe hakkında gelen bu rivayette görüldüğü üzere tövbe bu kadar tatlı ve rahmettir. Ne mutlu o kişiye ki hatasını anlar ve tövbe eder vesselam.