Kamera Ne Zaman İcat Edildi? Kameranın icadını bir kişiye atfetmek ve kameranın tam olarak icat edildiği yılı tespit etmek o kadar basit değil. Esas olarak İnternet bu soru için bir sürü farklı cevap veriyor. Peki, “Kamera Ne Zaman İcat Edildi?” bu sorunun cevabını araştırdık.
Kamera Hangi Yılda İcat Edildi?
Kamera Ne Zaman İcat Edildi? 1816’da mı yoksa 1685’te mi? İnternette araştırıldığında her iki tarih de karşımıza çıkıyor gibi görünüyor ve iki farklı insana atfediliyor. Bu yüzden kafa karışıklığını netleştirmek gerekliliği doğuyor.
Kamera Ne Zaman İcat Edildi?
Kamera Ne Zaman İcat Edildi? Kamera, tarih boyunca birden fazla kişi tarafından icat edildi, daha doğrusu geliştirildi. Ancak bugün bildiğimiz gibi kamera, (yaklaşık) 1816’da Fransız mucit Joseph Nicéphore Niépce tarafından icat edildi. Niépce teknik olarak ilk fotoğrafı gümüş klorür kaplı kağıtla ev yapımı bir kamerada çekti.
İlk fotoğraf sadece kısmen başarılı iken, Niépce tarihte çekilmiş ilk fotoğrafı çeken kişidir, yaygın olarak kameranın mucidi olarak kabul edilmesinin ana nedeni budur. Bu olay 1826 veya 1827’ye tarihlenir ve şu anda Texas-Austin Üniversitesi’nin koleksiyonu içerisinde yer almaktadır.
Kamerayı İcat Etmede Başka Kimin Etkisi Vardı?
Kamera Ne Zaman İcat Edildi? Peki, o zaman bu 1685 hakkındaki yazılan yazıların kaynağı nedir? Johann Zahn da genellikle kamerayı icat etmekle birlikte anılır. Alman yazar, karanlık kameralar, mercekler ve teleskoplar hakkında birçok yazı yazdı. İlk el tipi refleks kamera için bir tasarım icat ettiğinde 1685 yılıydı. Johann Zahn, bu tasarımın gerçeğe dönüşmesi 150 yıl daha alacağı için zamanının çok ötesinde biriydi.
Kamera Obscura Nedir? Kim İcat Etti?
Kamera Ne Zaman İcat Edildi? İlk “kameralar”, optik üzerine çalışmalar yapmak için olduğu kadar fotoğraf çekmek için kullanılmamıştı. Kamera obscuraları, bir görüntüyü düz bir yüzeye yansıtmak için ışığın nasıl kullanılabileceğini gösteren prototiplerdir.
Bu doğal optik olayının temel fikri çok basittir. Bir duvardaki küçük bir delikten geçen ışık, karşı duvara bir görüntü yansıtacaktır. Ortaya çıkan projeksiyon, baş aşağı bir görüntü ve fotoğrafın doğuşudur. Bir kamera obscura’nın nasıl çalıştığı ve fotoğrafçılığın nasıl geliştiğine dair merak edilen birçok konu vardır.
Kamera Obscura Ne Zaman İcat Edildi?
Kamera Ne Zaman İcat Edildi? Arap bilgin, İbn Al-Heytham (945-1040) genellikle camera obscura’nın oluşturucusu olarak kabul edilir. Ama bu fikrin en eski referansları Aristoteles’in MÖ 330 civarında yazılarında ve hatta MÖ 400 civarında Çin metinlerinde bulunduğu gerçeği de vardır. İğne deliği kamerası terimini de duymuş olabilirsiniz. Bir iğne deliği kamera arasındaki tek fark, bir kamera obscura’sının bir lens kullanması, bir iğne deliği kamerasını ise sadece açık bir deliğe sahip olmasıdır. Bu teknoloji, sanatçıların daha sonra izleyebilecekleri proje çizimlerine yardımcı olmak için kullandıkları 17. ve 18. yüzyıllarda popüler hale geldi. Ancak görüntüyü korumanın gerçek bir yolu yoktu. Peki, fotoğraf ne zaman icat edildi? Bu nedenle, kamerayı icat eden Joseph Nicéphore Niépce’yi takdir etmek gerekir. 1816’da (tamamen başarılı olmasa da) ilk kez görüntü yakalamaya başladı. Bu işleme “heliografi” adı verildi.
Kalıcı Fotoğraflar Çeken Kameralar
Kamera Ne Zaman İcat Edildi? 1829’da Louis Daguerre’in, pratik fotoğrafçılığı geliştirmek için kredi çektiği bilinmektedir. Bu teknoloji ise Fransız hükümetine satılmıştır. 1840’ta, çabuk solmayan fotoğraflar çeken ilk kamerayı icat edenin ise Alexander Wolcott olduğu bilinmektedir.
Fotoğraf nispeten kısa tarihinde uzun bir yol kat etti. Yaklaşık 200 yıl içinde kamera, bulanık fotoğraflar çeken düz bir kutudan günümüzün DSLR’lerinde ve akıllı telefonlarında bulunan yüksek teknoloji ürünü mini bilgisayarlara dönüştü. Niépce’nin başarısı, bir dizi başka deneye yol açtı ve fotoğrafçılık çok hızlı ilerledi. Dagerreyotipler, emülsiyon plakaları ve ıslak plakalar 1800’lerin ortalarından sonlarına kadar neredeyse aynı anda geliştirildi.
Her bir emülsiyon türüyle, fotoğrafçılar farklı kimyasallar ve teknikler denediler. Aşağıda bahseceklerimiz, modern fotoğrafçılığın gelişiminde en çok etkili olan üç tanesi olacak.
Dagerreyotip
Niépce’in deneyi, Louis Daguerre ile bir işbirliğine yol açtı. Sonuç, modern filmin öncüsü olan dagerreyotipin oluşturulması oldu.
- Bir bakır levha gümüşle kaplandı ve ışığa maruz bırakılmadan önce iyot buharına maruz bırakıldı.
- Plakadaki görüntüyü oluşturmak için, erken dagerreyotiplerin 15 dakikaya kadar ışığa maruz bırakılması gerekiyordu.
- Dagerreyotip, 1850’lerin sonlarında emülsiyon plakaları ile değiştirilene kadar çok popülerdi.
Dagerreyotipi, fotoğraf tarihinde ticari olarak başarılı ilk fotoğraf süreciydi (1839-1860). Mucit Louis Jacques Mandé Daguerre’nin adını taşıyan her dagerreyotipi, gümüş kaplı bakır bir plaka üzerinde benzersiz bir görüntüdür.
Fotoğraf kağıdının aksine, dagerreyotipi esnek değildir ve oldukça ağırdır. Dagerreyotipi doğru, ayrıntılı ve keskindir. Ayna benzeri bir yüzeye sahiptir ve çok kırılgandır. Metal plaka son derece savunmasız olduğundan, çoğu dagerreyotipi özel bir muhafaza içinde sunulur. Farklı tipte muhafazalar vardı: açık model, katlanır kasa, mücevher…
1840 yılından itibaren çok sayıda portre stüdyosu kapılarını açmıştır. Dagerreyotipleri çok pahalıydı, bu yüzden sadece zenginler portrelerini çektirebilirdi. Portre en popüler konu olmasına rağmen, dagerreyotip, topografik ve belgesel konular, eski eserler, natürmortlar, doğa olayları ve dikkat çekici olaylar gibi birçok başka görüntüyü kaydetmek için kullanıldı. Avrupa dagerreyotipleri azdır. Tüm dünyada kurumsal ve özel koleksiyonlara dağılmış durumdalar. Dagerreyotipin birçok yönünün hala keşfedilmemiş gizemleri vardır. Dagerreyotipi hakkında bilgi sahibi olmak, fotoğrafın Avrupa’nın sosyal ve kültürel tarihi üzerindeki etkisini anlamamıza yardımcı olabilirler.
Emülsiyon Levhaları
Fotoğrafçılığın arkasındaki ilke, gümüş tuzları gibi ışığa duyarlı kimyasalların kullanılmasıdır. Bunlar, emülsiyon olarak bilinen bir karışım oluşturmak için bir jel içinde dağıtılır. Emülsiyon ışığa maruz kaldığında, ışığa duyarlı kimyasallar reaksiyona girer ve maruz kalma miktarına bağlı olarak değişen derecelerde opak hale gelir. Sonuç, fotoğrafik bir görüntüdür.
1793’te Fransız mucit Joseph Nicéphore Niépce, ışığı kaydetmek için bir yöntem düşünmeye başladı. 1814’te denemeye başladı ve 1816’da kağıda görüntüleri yerleştirmeyi başardı. 1822’de, Judea’nın bitümü (bir tür katran) adı verilen bir petrol türevi ile kaplanmış cilalı kalay tabakasını kullanarak ilk kalıcı fotoğrafı yaptı. Niépce’nin kaydettiği ilerlemeden habersiz olan İngiliz bilim adamı William Henry Fox Talbot, 1834’te kendi deney setine başladı ve 1835’te kağıda görüntüleri kaydetti. İşlemi 1839’da bilinmeye başladı ve 1841’de bir patent aldı. Ne yazık ki, onun yöntemi, zehirli ürünler kullanıldığı için tehlikeliydi ve görüntüler zamanla kararma eğilimindeydi.
Fransız mucit Hippolyte Bayard deneylerine 1836’dan önce başladı, ancak bir görüntüyü başarıyla kaydettiği kesin olarak ancak 1839’da biliniyordu. Onun süreci 1840’ta yayınlandı ve 1841’den önce geliştirilen tüm diğer yöntemler arasında en iyi ve en ayrıntılı görüntüleri üreten Bayard’dı.
Emülsiyon levhaları veya ıslak levhalar, dagerreyotiplerden daha ucuzdu ve dakikanın altmışta ikisi ila altmışta üçü kadar kısa süren bir pozlama süresi gerektiriyordu. Bu onları, o zamanlar fotoğrafın en yaygın kullanımı olan portre fotoğrafları için çok daha uygun hale getirdi. İç Savaş döneminde çekilen pek çok fotoğrafın ıslak levhalarda üretildiği bilinmektedir. Bu ıslak levhalarla, görüntü levhası üzerinde basit bir kaplama yerine Collodion işlemi adı verilen bir emülsiyon işlemi kullanıldı. Bu süre zarfında, odaklamaya yardımcı olmak için kameralara körük denilen ekler eklendi.
İki yaygın emülsiyon levhası türü ambrotip ve tintype idi. Ambrotipler, dagerreyotiplerin bakır levhası yerine cam levhayı kullandı. Tintypes da ise bir teneke levha kullanılırdı. Bu plakalar ışığa karşı çok daha duyarlıyken, hızlı bir şekilde geliştirilmeleri gerekiyordu. Fotoğrafçıların ellerinde kimyasal olması gerekiyordu ve birçoğu karanlık odaları olmadığı için karanlık olarak seyahate çıkıp, tren vagonları kullanarak seyahat etti.
Kuru Levhalar
1870’lerde fotoğrafçılık ileriye doğru büyük bir adım attı. Richard Maddox, hız ve kalite açısından ıslak levhalara neredeyse eşit olan kuru jelatin levhalar yapmak için bir buluş geliştirdi. Bu kuru levhalar, gerektiğinde kullanılmak üzere depolanabilir, anında kullanılmak zorunda değildir. Bu, fotoğrafçılara fotoğraf çekmede çok daha fazla özgürlük sağladı. İşlem ayrıca elde tutulabilen daha küçük kameralara da izin verdi. Pozlama süreleri azaldıkça, mekanik deklanşörlü ilk kamera geliştirilmeye başlandı.
Modern Kameralar
1980’lerde ve 1990’larda çok sayıda üretici, görüntüleri elektronik olarak depolayan kameralar üzerinde çalışmaya başladı. Bu çalışmalarda atılan adımlardan ilki, film yerine dijital medya teknolojisi kullanan bas-çek kameraların icat edilmesiydi.
1991’de Kodak, profesyonel fotoğrafçılar tarafından kullanılabilecek kadar gelişmiş ilk dijital kamerayı başarıyla üretmişti. Diğer üreticiler hızla bu trendi takip etti ve günümüzde Canon, Nikon, Pentax gibi bilindik üreticiler gelişmiş dijital SLR (DSLR) kameralar tasarlamaya ve geliştirmeye devam ediyor.