Ruhani bir varlık görüyorum

Misafir Üye

Ben de 2011’den beri sesler duyuyorum. İlk önce şöyle başladı: Korkunç bir sesle uykumdan uyandım, sonrasında uğultular şeklinde devam etti. Komşudan sesler geliyor diye düşünüyordum. Sonra ev değiştirdik, eve yerleşme telaşı bittikten sonra tekrar duymaya başladım. Şansıma bakın ki, bu kez üst katımda gerçekten bir şeyler oluyordu.

Sonra öğrendim ki, üst katta ruh hastası bir aile yaşıyor. Gelen sesleri onlara bağladım, ruh halim kötü olmuştu. Bazen uyku arasında sesler duyuyor, uyanamıyordum; ellerim uyuşuyordu. Çok sevdiğim eşime düşman olmuştum. Bu arada, kız kardeşim bizde kalmaya başlamıştı. Bir gün yine uykumdan uyanmıştım. Gözlerimi kapattım, uyumaya çalışıyordum; aklım başımdaydı. İzlendiğimi hissettim. Gözlerimi açtım, kız kardeşimin elinde telefon, ekranda da tanıdığım bir erkek vardı, beni izliyordu.

Saçmaydı ama gerçekti çünkü hiçbir zaman halüsülasyon görmemiştim. Kardeşimin telefonu sakladığını da gördüm ama o uyuma numarası yapmaya başladı. Uyandırdım, korkmuştu, inkar ediyordu. Sonra yanıldığımı düşündüm. Kardeşim ısrarla evimi terk etmemi istiyordu, dayanamadım, çıktım. Yolda telefondaki kişiyi gördüm, bize bakıp alaycı bir şekilde gülüyordu. Yolumu değiştirdim, yakında bir hastaneye sığındım. Ailemi aradım, artık sesler netleşmeye başlamıştı. Kardeşimin o kişiyle telefonda konuştuğunu duydum, ondan para istiyordu.

Neyse, ailem, eşim geldi, beni alıp götürdüler. Ağız birliği yapmış gibiydiler, aileme anlattım, kız kardeşim inkar etti, bana inanmadılar. İşkence başlamıştı artık: Ağza alınmayacak küfürler, hakaretler, fiziksel özelliklerimle dalga geçmeler, adını söyleyip kendini tanıtıyordu telefonda gördüğüm kişinin ta kendisiydi. Dayanamayıp kriz geçirmiştim, korkuyordum. Ambulans çağrılmıştı, polis evin önünde bekliyordu. Doktorlarla konuşulmuş, bir kliniğe gönderilmem kararlaştırılmıştı. Son anda babam kıyamayıp vazgeçmişti, bunları sonradan öğrendim. Kafamı yerlere vurmaktan yorulmuş, uyumuştum.

Bu arada hastane koridorlarında koşuşturmalar başlamıştı. Sonra arada bir devam ettiyse de alışmaya başlamıştım. İlaçlardan dolayı hızla kilo aldım, sigara içiyor, başıma ne geldi diye düşünüyordum. Kısa sürede saçlarım beyazladı, başka hastalıklar baş gösterdi. Hocalara gittim, tokatlayıp şeytan çıkarıyorum diyende oldu, cin aşık olmuş diyende. Nuskalar kar etmiyordu. Beş yıl oldu, şu an hamileyim ve o sesler kulaklarımda hâlâ bana hakaret ediyor. Bazen seviyorum, bazen de sevmiyorum diyor ama ben nefreti ve insanoğlunun acımasızlığını hissedebiliyorum.

O olduğunu iddia ettiği kişi şimdi bile beni görünce alaycı bir şekilde gülmeye devam ediyor. Kardeşim her o konu açıldığında yüzü kızarıp ortamı terk ediyor. Bana söylediklerini anlattığımda sinirlenip beni susturuyorlar, ortaya çıkmasını istemiyorlar. Annem, babama anlatmak istediğimde ağlayıp “Anlatma” diyor. Yaşamaya devam ediyorum, buna yaşamak denirse. Ben şizofren değilim, bu kesin ama olanları açıklayamıyorum. “İnanma” diyorlar, başıma ne geldi çözemiyorum, asla çözemeyeceğim de. (Biliyorum, uzun oldu ama anlaşılır olmasını istedim.)

Sizce neye inanmalıyım?

İslam

İstanbulda senin ruh haletini anlayacak sayısız doktor var. Yardım almanı tavsiyeni ederim