Kompozisyon mum dibine ışık vermez ile ilgili

Özgür

Kompozisyon Mum Dibine Işık Vermez

İnsanlar bazen yalnızca kendilerine yakın gördükleri kişiler için ellerini taşın altına koyar, dünyayı başkaları için aydınlatanlar ise kendileri için çok az ışık bırakırlar. İşte bu yüzden “Mum dibine ışık vermez” atasözü, pek çok hayatı anlatan bir gerçeği dile getirir. Mum, çevresini aydınlatan ama kendi dibinde karanlıkta kalan bir nesnedir. O, varlıklarından fedakârlık ederken, kendi iç dünyasından eksilir. Tıpkı insan gibi.

Bazı insanlar, tıpkı bir mum gibi, kendi hayatlarından bir şeyler verirken başkalarına ışık olurlar. Ama bu ışığı sadece kendilerine değil, tüm insanlığa yayarlar. Onlar bir menfaat beklemeden, sadece insanlık için çabalarlar. Bu kişiler, çevrelerinde birer ışık gibi yanar, ama kendileri çoğu zaman bu ışığı görmezler. Fedakârlıklarının karşılığını maddi ya da manevi anlamda beklemeden, hep başkalarını düşünürler. Birçok örnek içinde, belki de en anlamlısı, Peygamber Efendimizdir. O, insanlara huzur, mutluluk ve adalet getirmek için yıllarca süren bir mücadele verdi. Bedelini ise bizzat kendisi ödedi. O, çevresini aydınlatırken, kendi içindeki karanlıkları asla ihmal etmedi. Herkes için mutluluk peşinde koşarken, kendisi fakirlik içinde yaşamayı tercih etti.

Bunun gibi, bazı öğretmenler de hayatlarını başkalarına adayan insanlardır. Onlar, eğitimle, bilgiyle, zamanla fedakârlık yaparak bir neslin geleceğini şekillendirirler. Fakat bu çaba, genellikle maddi karşılıkların çok ötesindedir. Onlar için asıl ödül, öğrencilerinin iyi birer insan olabilmesidir. Bu fedakârlıklar, zamanla tükenir, ama geriye aydınlık bir yol bırakılır. Bu yol, bazen bir öğrencinin başarılı bir kariyeri, bazen de bir insanın hayatına dokunan bir sözdür. Ancak öğretmenler, bu çabalarının karşılığını genellikle bireysel anlamda almazlar.

İşte tam burada, toplumların bu tür fedakâr insanları anlaması, onları takdir etmesi gerekir. Çünkü her toplum, kendini adayan bu bireyler sayesinde ayakta kalır. Onlar, menfaat gözetmeden fedakârlık yaparak insanlığa hizmet ederken, geriye yalnızca yaptıkları işlerin meyveleri kalır. Ve belki de en büyük fedakârlık, bu dünyada sahip olduklarından daha çok, başkaları için bir şeyler bırakabilmektir. Bu, ışık saçmak gibidir. Her ne kadar kendisi karanlıkta kalsa da, etrafını aydınlatır ve sonsuz bir iz bırakır.